Een heel bijzonder item vanavond in Nieuwsuur waar ik de afgelopen twee weken een aantal keer voor gedraaid heb. Wim Aloserij, hij kroop door het oog van de naald en wist na drie concentratiekampen uiteindelijk de oorlog te overleven.

 

Ik heb Wim maar heel eventjes meegemaakt. Een paar keer een paar uurtjes. Afgelopen dinsdagochtend zat ik in Hamburg nog met hem aan het ontbijt en hij vertelde me nog wat “ondeugende” dingetjes, over de meisjes vroeger. We hadden het over de waardeloze bedden in het hotel. Ik had slecht geslapen en hij ook.

Na het ontbijt zijn mijn collega en ik naar huis gegaan. Onderweg in de auto dacht ik nog, “die Wim gaat nog makkelijk zes jaren mee en gaat de honderd wel halen”.
Wim was een heeeele kwieke 94 jarige man.

De volgende avond voelde Wim zich niet zo lekker en ging in het hotel even op bed liggen. Een paar uur later werd hij dood aangetroffen in zijn bed.
Een portret van hele bijzondere man, vanavond in Nieuwsuur.

Bekijk het item hier.